Hoewel er gemengde gevoelens zijn, ben ik vooral blij dat er na meer dan 50 jaar een einde is gekomen aan het bewind van de familie Assad. Zeven jaar geleden kwam ik voor het eerst in Syrië om ZOA als organisatie te registreren bij de autoriteiten. Het hotel in Damascus waar ik aankwam leek wel een rovers kazerne. Hoge Russische militairen en Iraanse militieleiders die samenwerkten met het regime, krioelden door de lobby. Dankzij deze ‘vrienden’ zat Bashar al-Assad nog in het zadel en wist hij de rebellen terug te dringen. Dat ging er heftig aan toe: vatenbommen en chemische wapens zaaiden dood en verderf onder de Syrische bevolking. Miljoenen Syriërs sloegen op de vlucht uit angst voor het geweld. Critici die achterbleven werden zonder vorm van protest opgepakt, gemarteld en geëxecuteerd. We horen deze weken de gruwelijke verhalen van de vrijgelaten gevangenen.
We laten Syriërs niet alleen
Hoe moet het verder met Syrië? Dat is een vraag die Edwin Visser, programmadirecteur van ZOA, bezig houdt. Hij schrijft daarover in deze column: “We houden ons hart vast nu rebellen- coalitie Hayat Tahrir al-Sham (HTS) de macht heeft overgenomen. Blijdschap, angst en onzekerheid strijden om voorrang."
Strenge restricties
Tegen de klippen op liet ZOA de Syrische bevolking niet alleen. Ondanks strenge restricties van het regime konden we zo naast de Syriërs staan die op de puinhopen probeerden door te gaan met hun leven. Dat ging niet makkelijk. Het team van ZOA moest op eieren lopen. Als humanitaire organisatie zijn we geroepen om mensen in nood te helpen en niet om positie te kiezen voor of tegen een regime.
Net als op veel andere plekken in de wereld deden we ons werk in stilte. Lippen stijf op elkaar en naast de Syriërs staan.
Zorgen over de toekomst
Toch hoor je mij niet alleen maar juichen over de val van het regime, want er is nog veel onzekerheid wat HTS precies is en waar ze voor staan. Hoe gaan ze om met minderheden en anderen die het regime gesteund hebben? Wordt de ene dictatuur ingeruild voor een andere, misschien nog wredere macht? Veel christenen – ook onder onze Syrische collega’s – maken zich zorgen over de toekomst. Hoe wreed Assad ook was, hij beschermde minderheden en ‘kocht’ daarmee hun steun.
Wat er ook gebeurt: ZOA laat de Syriërs niet alleen. Ook nu niet. Terwijl ’s nachts de temperaturen onder het vriespunt dalen, zijn onze Syrische collega’s druk bezig om kacheltjes en brandstof uit te delen aan landgenoten die ontheemd zijn of die wonen in kapotgeschoten huizen.
Wij zijn er – en we blijven in Syrië met noodhulp en wederopbouw. We hopen natuurlijk dat er een open en vrij land wordt opgebouwd. Maar ook als we toch weer op onze tong moeten bijten, laten we de Syriërs er niet alleen.
Doneer en help mensen op de vlucht
Elk bedrag dat je kunt missen maakt veel verschil voor mensen in een crisisgebied. Help je mee? Voor € 75 kunnen we al een gezin helpen met noodonderdak.